მაარტოობა თითქოს ისე 
სხვანაირად კრთება,
როგორც შენი ნახევარი
შენი ბაგით თვრება...

შენს სამყაროს მოუხდება
ეხლა ჩემი ფერი,
სითბოსა და მოფერებას 
სხვისგან ნუღარ ელი...

თუ კი პოეტობა ოდეს დავიჩემე,
ეს კი გუნებაში აზრად არც მომსვლია,
თუ კი ოდეს რამე ლექსი დაგიწერე,
ეხლა ეს ლექსებიც აღარ გაგაჩნია...

დღესვე ჩემი ხელით შევაღებ იმ ფსიქიატრიულის კარებს...

ღამის სიჩუმე და ქალის ირონია 
აბებს ვსვამ და ისევ მაგრად ვეტანები,
იქნებ მოვწყდე ხვალე არმქონ იდილიას
შენ კი ზეციურო ვეღარც გემართლები...

შემოდგომამ გა-და-ძარცვა ხეები....

და შიშვლები, ობლად მარტო დადიან

მეც ნაძარცვი ფოთლით, შევიმოსები

მრავალფერი კაბის მონა ვყოფილვარ

შემოდგომა ჩამომიდგა ფანჯრებთან

სერენადა ფიქრად არც გაუვლია....

მე კი ვთხოვე სულ უბრალო გრძნობები

მან კი დამთმო, ზამთრად შემომეხვია

ეს შენი გრძნობები აშლილა..

მაგ შიშველ სხეულზე გაშლილა

თვალები დამალვით, დაღლილა

ტუჩები სიმწიფით დამძიმდა

 

ოცნება გამხადე! არ მინდა,

როცა შენ ჩემთან ხარ რა მინდა?!

სხეული ოქროსფრად ასხივდა

და ჩემი ვნებებიც გაღვივდა...

ვეღარ ვწერ, ვერც დავწერ, შენ უკვე წახვედი

საწერი რა დამრჩა, შენ უკვე სხვაგან ხარ

რაც რამე გამაჩნდა, სულ თან წაიყოლე

ნაძარცვი დამტოვე, ცხოვრებას მიწამლავ

დავტოვე სამყოფი, სადღაც შორს წავედი

იქ სადაც ვიქნები, მარტო და შენ არ ხარ

და თუკი მკითხავენ, შენს სახელს გავწყრები

და მერე ნატანჯი, ცრემლებად აგსახავ

დავჩრდილავ ყველა სხივს, რომელიც განათებს

სისხლს დავღვრი, რომელიც შენს სახელს იწამებს

ბევრია ისეთი შენ ერთს, რომ გიყვარებს

ამიტომ უეცრად წითელ ფერს ვიყვარებ...

დაგხატავ საოცარ, ზეციურ ფერებში

სამყაროს წარვმართავ შენს ირგვლივ იაროს!

რაც რამე უთქვიათ გრძნობებზე წაგიშლი

მხოლოდ მე გახსოვდე და ერთად ვიაროთ....

აიღე კალამი, დახატე გრძნობები

გადმოდე ფურცელზე, ფერებად აღწერე

ანახე სულ ყველას რა ხდება მაგ გულში

და ყველა იოცებს ლამაზად აღწერე

წაიღე გრძნობები მიმალე ღრუბლებში

რა იცი.... რა ხდება იქნება იწვიმოს

იწვიმებს გრძნობებად იქნები შეშლილი

მოვიდეს იწვიმოს ადგეს და გვასველოს